De afgelopen vakantieperiode was het spannend of wij van de gastvrijheid van andere landen zouden mogen genieten. Het was ook de vraag wie er welkom waren in ons eigen land. In een periode als deze ervaren we weer hoe belangrijk gastvrijheid voor ons mensen is. Deze dagen zie ik het gehannes rond de gastvrijheid die de Nederlandse overheid aan de Afghaanse tolken en hun families zou verlenen, maar waarmee ze eigenlijk te laat zijn. Soms is gastvrijheid van levensbelang! Zelfs de kerk was de afgelopen periode minder gastvrij met een aanmeldsysteem en beperkte plaatsen in de kerk. Hoewel het spannend blijft, hopen we over een tijdje weer naar ‘normaal’ terug te gaan en de vraag is dan hoeveel mensen dan van onze gastvrijheid gebruik willen maken.
Voordat corona uitbrak, hebben veel mensen op de locaties in onze parochie tijdens de consultatie-avonden uitgesproken, dat zij willen dat onze parochie een gastvrije herberg is voor iedereen. Dat betekent nogal wat en vraagt ook inzet van ons allemaal! In het Pastoraal Beleidsplan, dat het pastoraal team vervolgens heeft gemaakt, is die gastvrijheid als visie voor de toekomst opgenomen.
Van Jezus weten we dat hij gastvrij was, dat hij met allerlei slag mensen omging en aan tafel zat. We weten dat hij telkens mensen verwelkomde die door de rest van de maatschappij in zijn tijd werden uitgespuugd. Als wij zijn weg willen gaan, dan valt er dus nogal wat te doen, in ons dagelijkse leven, maar ook in onze kerken. We zijn als kerk vaak nogal naar binnen gericht. En dat is niet gek als we zien dat alles verandert en we met minder middelen en vrijwilligers onze parochie toekomst moeten geven. Toch heeft juist de afgelopen periode ons geleerd dat mensen elkaar willen ontmoeten en dat mensen zoeken naar inspiratie en zingeving. Dat biedt kansen voor de toekomst!
In het nieuwe seizoen gaan we samen op pad met die mooie opdracht een gastvrije herberg te zijn in onze samenleving. We mogen onze schouders er weer onder zetten. We hebben een nieuw bestuur en de locatieraden zijn weer op sterkte gebracht, dus we kunnen aan de slag. We gaan nadenken over hoe wij mensen in onze kerken kunnen verwelkomen, zodat zij zich thuis voelen. Maar we kijken ook of we elkaar eigenlijk wel kennen. Hoeveel nationaliteiten hebben wij eigenlijk in onze parochie en wat weten wij eigenlijk van elkaars gewoonten en cultuur? Het is een uitdaging om elkaar ook echt te ontmoeten. Binnen onze parochie willen we de onderlinge verbindingen verbeteren door beter te communiceren en ontmoeting te organiseren, zoals een vaste Jacobusdag voor de hele parochie, een jaarlijkse zakelijke parochieavond en ook locatieavonden, waarbij gezelligheid centraal staat. We gaan op zoek naar de verbinding met de maatschappij in het diaconale werk, de contacten met scholen, de gemeente en andere kerken. Elk jaar willen we tenminste één extra activiteit opzetten, zoals een muziekuitvoering, een tentoonstelling of een wandeling, waarmee we nadrukkelijk mensen buiten de kerk betrekken. Hopelijk mogen wij zo ook in de toekomst met elkaar een levendige herberg zijn, waarin Jezus onze gastheer is!
pastor Dorenda Gies